Sigiriya

19 juli Sigiriya en Dambulla

Eigenlijk was het dus andersom vandaag. Eerst naar Dambulla, een handelsstad op 20 km van ons verblijf. We zijn erheen gebracht door de alleraardigste eigenaar van ons guesthouse. Hij is trouwens apetrots op zijn terreinwagen (en kon ook rekenen op veel bekijks van zijn landgenoten die zich vooral vergaapten aan de gigantische sloffen onder zijn jeep). De stad zelf heeft niet zo heel veel te bieden, maar DE grote bezienswaardigheid, The Rock Temple (met bijbehorende grotten), vergoedde veel, zo niet alles. Na de tickets a 1500 roepers (8 euro) en een flinke trappenklim moesten eerst de schoenen uit (d.w.z. de slippers, want we waren uiteraard voorbereid). Het waken over het schoeisel kost namelijk geld en ons bin zunig...dus hup in de rugzak. De hoofdzakelijk boeddhistische beelden en figuren in de verschillende grotten waren indrukwekkend en ook de overal aanwezige muur- en plafondschilderingen waren van grote (ingetogen) schoonheid. Van drukte geen sprake en ook de warmte viel erg mee. Dat geldt sowieso voor deze eerste dagen. Er staat altijd een lekker windje, wat ook weer fijn is in de 'strijd' tegen de muggen. Onze chauffeur-vriend pikte ons netjes weer op en bracht ons een eind verder naar de andere kant, naar The Golden Temple. Eigenlijk vormt het één complex met het grottengedeelte. The Golden Temple zelf viel ons tegen. Het gigantische gouden boeddhabeeld is nogal protserig en er omheen een plein met trappen en een museum. Ook hier moesten eigenlijk de schoenen uit maar de apenstront maakte dat we even wat minder principieel waren. Daarna snel wat snackfood gekocht en terug naar het guesthouse voor een middagdutje.

Om 16 uur gestart met de wandeling naar 'de andere rots', Pidurangala Rock. The Lion Rock hebben we rechts laten liggen. Erg prijzig en het was ons toch vooral te doen om het uitzicht. We gingen voor een sunset-experience, maar de zon heeft zo haar eigen willetje in Sri Lanka. Na wat toegangsgedoe met sarongs konden we de klim starten, die wel vergeleken wordt met de Eiffeltoren by stairs. Dat viel best mee, want na een minuut of 40 stonden we op de top van deze kale granietrots die recht uit het land lijkt opgestegen in plaats van andersom. Wat een uitzicht, maar ook; wat een wind! Omver waaien deden we niet, maar toch...Natuurlijk weer te weinig water meegenomen. We zullen het wel nooit leren. Eenmaal beneden bij het stalletje aan de voet van de rots gelijk groot ingeslagen en de dorst gelest. De tuk-tuks die we vooraf al hadden geregeld brachten ons keurig terug. Met een omweggetje door onze schuld, dus 100 roepees extra gegeven. 

Onze gastvrouw had weer overheerlijk gekookt. De jackfruit was nieuw voor ons. Uit eigen tuin en supertasty! Morgen pakken we weer in voor de volgende stop, Trincomalee aan de noordoostkust. Op naar bounty-memories....See you soon!

Boudewijn